Thuis in Turnhout | Zhimin Tang

'Kunst is mijn wapen voor vrede'

Zhimin voelt zich burger van Nederland, België en China, hoewel ze zich lange tijd verzet heeft tegen dat laatste land. Nadat ze werd opgepakt tijdens de revolutie op het Plein van de Hemelse Vrede in Peking in 1989, deed Zhimin er alles aan om haar afkomst te ontkennen. 

‘Intimidaties, pesterijen en manipulaties: dat was China voor mij. Het heeft lang geduurd voor ik de andere kant ook kon zien en mijn land van herkomst in mijn armen en hart kon sluiten.’

Keerpunt

Hoe paradoxaal het ook klinkt: de echte Chinese identiteit leerde ik hier in Turnhout kennen. Dat gebeurde tijdens een tentoonstelling van olieverfwerken die waarheid, compassie en verdraagzaamheid toonden.

Die expo betekende een keerpunt in mijn leven. Naast verzet tegen mijn geboorteland, kwam er vanaf dan ook ruimte om de andere kant van China toe te laten.

Toen ik net in Nederland was, dacht ik dat ik vrij was, maar ik was het niet. Nog steeds voelde ik de hete adem van China in mijn nek en nog steeds werd mijn leven gesaboteerd. Ik stond immers op de zwarte lijst.

Daardoor wilde ik mijn roots ontkennen. Ik burgerde me in aan een recordtempo en deed veel moeite om niet geassocieerd te worden met China. Dat land deed me te veel pijn; mijn boosheid was te groot. 

Zorgzaamheid en steun

Ik ben in 2009 in Turnhout aanbeland. Alleen met mijn vier kinderen. Het voelde alsof ik in een warm, koesterend bad terechtkwam. 

Het raakt me tot op de dag van vandaag dat er meteen een kring van hulpverleners rond mijn gezin stond om ons bij te staan. Dat was ook nodig. In China had ik sinds mijn tiende op een communistisch internaat gezeten. Daardoor had ik geen voorbeeld gehad in zorgen voor mezelf, laat staan voor mijn kinderen. Ik heb hier alles kunnen leren via zorgzame organisaties die veel geduld met me hadden. 

Intussen heb ik mijn draai gevonden en voel ik me meer dan thuis in Turnhout. Ik heb veel mogen ontvangen en nu is het tijd om iets terug te geven aan de maatschappij. 

Dat doe ik via de vzw 'Lotus' die ik heb opgericht. Daarmee wil ik de brug slaan tussen de Chinese en de Vlaamse kunst en cultuur. De lotusbloem is voor mij een symbool van hoop: de modder waarin de bloem staat, is de voedingsbodem om te groeien, in contrast met belemmerd te worden. Die boodschap wil ik uitdragen voor alle mensen die het moeilijk hebben. 

Volgend jaar reis ik met mijn kinderen en schoonkinderen naar China, hoe risicovol dat ook is. Het verlangen om mijn ouders nog een keer te zien, is groter dan de angst. Ik vertrouw op de goede afloop, welke kant het ook uitgaat.