Thuis in Turnhout | Clotilde Dianzueto

‘Ik voel me meer dan ooit verbonden met mijn nieuwe stad’

Van het kleurrijke en levendige Angola naar een stad waar maar weinig mensen lachten. Dat was hoe Clotilde haar aankomst in Turnhout ervoer. Nadien had ze het gevoel zich jaar na jaar meer te verliezen.

‘Ik voelde mezelf wegglijden. Het leek wel alsof ik steeds minder Clotilde werd, alsof ik stukjes van mezelf moest inleveren om maar in te passen in een wereld die niet de mijne was.’ 

Donkere periode 

Op een bepaald moment was ik best wel verdrietig. Ik miste mijn mama die nog in Angola verbleef. Daarnaast was ik in een land terechtgekomen dat in geen enkel opzicht leek op de plek die ik gewend was. 

In plaats van me meer en meer thuis te voelen, zoals je kan verwachten, ging het bij mij de tegenovergestelde kant op. Op de achtergrond sluimerde altijd een leeg gevoel omdat ik me niet thuis voelde.

Ik hield me vast aan de hoop dat ik na mijn studies terug zou gaan naar Angola om voor mama te zorgen. Maar toen zij twee jaar geleden overleed, verdween ook dat lichtpuntje. Ik belandde in een diepe put en zag geen uitweg meer. 

Mama was een gelovige vrouw en ik wist dat ze voor me bad. Ik realiseerde me ook dat ze troost haalde uit haar geloof en die gedachte sterkte me. Uit nieuwsgierigheid begon ik Bijbelverhalen te bekijken op YouTube en daar gebeurde het: ik werd aangeraakt door de hand van God. Er veranderde iets in mij en dat was meteen de start van mijn nieuwe leven.

Een gelukkig mens

Ik herinner me dat ik op een avond in de spiegel keek en mezelf zag. Ik besefte toen voor het eerst wie ik echt was. Mijn identiteit werd weer hersteld. Ik was thuisgekomen bij mezelf via God. 

Mensen zeggen mij nu vaak dat ik zo straal en er zo gelukkig uitzie. Dat is ook zo. Ik ben vervuld door de liefde van God en dat maakt mij een gelukkig mens.

Ik kan ook Turnhout nu bekijken door een nieuwe bril en voel me meer dan ooit verbonden met mijn nieuwe stad. Ik zit in mijn laatste jaar Maatschappelijk Werk op Thomas More. Het is mijn droom om later te werken met dakloze mensen, om hen een veilige haven te bieden en te vertellen over de genade die God aan ieder van ons wil geven. 

Elke dag word ik meer en meer mezelf; het is door Zijn aanwezigheid in mijn leven dat ik me steeds beter kan herinneren wie ik zelf ben. Ik heb weer het plezier dat ik vroeger in Angola ook zo kende. Ik lach weer veel, ga op restaurant met vriendinnen en elke zondag ga ik naar de kerk van Ethim in de Herentalsstraat.