Thuis in Turnhout | Charisma Adams

‘Mensen helpen, geeft me zoveel voldoening’

Charisma woont sinds twee jaar in Turnhout en kwam samen met haar man vanuit Nederland naar hier om een nieuwe start te maken in het leven. Ze wilde het verdriet dat ze voelde rustig verwerken en wat afstand nemen van pijnlijke herinneringen. 

‘Toen ik hier aankwam, voelde ik me verloren. In 2019 overleed ons dochtertje toen ze zes maanden oud was, het jaar nadien verloren we ook onze tweeling. Het verdriet had me onderuitgehaald, maar stap voor stap heb ik mijn levenslust teruggevonden.’ 

Verbinding 

Ik heb veel te danken aan mijn buurvrouw Nadia. Zij zag me regelmatig piekeren of huilen, maar was niet bang voor mijn verdriet. Integendeel. Ze moedigde me aan om mijn verhaal met haar te delen en door die uitnodiging ben ik er beetje bij beetje bovenop gekomen. Het is de verbinding tussen ons die me geholpen heeft om me thuis te voelen in Turnhout. 

Ik ben nu 33 jaar en ik durf wel zeggen dat mijn leven niet zo eenvoudig is geweest. Ik ben opgegroeid zonder ouders. Mijn mama is vanuit Ghana naar Nederland vertrokken toen ik achttien maanden oud was en mijn vader ontmoette ik pas toen ik zestien was. 

Hoewel mijn oma en opa mij overlaadden met liefde, heb ik toch veel moeten missen als kind. Ik heb mijzelf dingen aangeleerd die mijn moeder mij eigenlijk had moeten bijbrengen. 

Dat heeft me sterk gemaakt, maar ook wel kwetsbaar. Op mijn achttiende ben ik mijn moeder achterna gereisd naar Nederland en hebben we nog een band kunnen opbouwen, maar die blijft tot op de dag van vandaag toch een beetje moeilijk. 

Verschil maken 

Ik heb er altijd veel kracht uit geput om anderen te helpen. Als ik mensen ontmoet die minder kansen krijgen in het leven, ontsteekt dat een vuur in mij en wil ik in actie komen. Ik heb het moeilijk met onrecht en moedig mensen aan om hun stem te laten horen. 

Dat deed ik in Nederland voor huishoudhulpen van andere origine, maar ook vroeger al in Ghana. Op mijn zestiende had ik een radioprogramma om mijn leeftijdsgenoten te helpen hun kracht te vinden. Hen aan te moedigen iets van hun leven te maken. 

Mensen noemen mij soms een rolmodel en een bron van inspiratie. Of dat zo is, weet ik niet, maar wat ik wel weet, is dat ik op mijn manier iets probeer te doen. 

Hoewel ik me heel goed realiseer dat ik niet de hele wereld kan veranderen, ben ik ervan overtuigd dat het kleinste gebaar, zoals een glimlach, een verschil kan maken. Jezelf afvragen wat je kan doen om iemands leven beter te maken, doet al heel veel.