Thuis in Turnhout | Jilali Debbaghi
‘Mijn kinderen houden me jong’
Jilali woont sinds 1967 in Turnhout. Hij was achttien jaar toen hij in zijn eentje van Marokko naar België kwam. Tegen de wil van zijn ouders en familie, maar vastbesloten door te zetten: hij wilde een ander leven dan datgene dat voor hem was weggelegd in zijn dorp.
‘Ik werd ook wel een beetje verblind door alle spullen die families bij zich hadden wanneer ze vanuit Europa weer naar Marokko kwamen tijdens de vakantie. Achteraf ben ik gaan beseffen dat ze bewust ook wel een rooskleurig beeld wilden ophangen van hun nieuwe leven hier om hun familie niet teleur te stellen.’
Twee culturen
Toch ben ik blij dat ik de stap gezet heb. Hoewel ik uiteraard houd van de Marokkaanse cultuur en ik die voor altijd meedraag, heb ik mijn thuisland niet hard gemist. Mijn familie zag ik tijdens de vakanties en we spraken regelmatig met elkaar aan de telefoon. Zonder video weliswaar, want het internet bestond nog niet.
Ik herinner me nog dat ik een van de eerste Marokkanen in Turnhout was.
De meeste nieuwkomers woonden in Limburg in de buurt van de mijnen, maar dat wilde ik absoluut niet. Ik wilde een gewoon huis of appartement kunnen huren, niet in een cité wonen met enkel arbeidsmigranten.
Turnhout kende ik van het uitgaansleven. Niet dat er in Limburg geen cafés en discotheken waren, maar het was minder eenvoudig om daar een lief te vinden. In die tijd kwamen alleen jongens over uit het buitenland en daardoor was er een concentratie van alleenstaande mannen in Limburg.
Opnieuw naar school
Ik kwam dus met een paar vrienden naar de Kempen om mijn horizonten te verruimen. Nadat ik mijn eerste vrouw had leren kennen, verhuisde ik naar Turnhout en opende ik een soldatencafé en een kruidenierswinkel.
Ik heb 45 jaar gewerkt, ik ben nu 77 jaar en ik geniet van mijn pensioen, maar ook ... van mijn jonge kinderen. Ik hertrouwde in 1995 en kreeg nog vier kinderen, waarvan de jongste nu elf jaar oud is.
Natuurlijk is mijn lichaam oud geworden, maar mijn geest is nog springlevend. Ik ga zelfs nog elke week naar de les om mijn Nederlands te verbeteren.
De nieuwkomers van nu vinden het niet altijd fijn dat ze verplicht worden om Nederlands te leren. Bij mij is het net andersom. In mijn tijd moest dat allemaal nog niet. Wij mochten meteen beginnen werken zonder dat we naar school moesten gaan.
Daardoor vind ik dat ik niet zo goed Nederlands spreek en daar wil ik dus nog iets aan doen. Waarom niet? Een mens is echt nooit te oud om bij te leren en ik houd niet van stilzitten.