Thuis in Turnhout | Anke Turelinckx

‘In Turnhout vind ik mezelf terug’ 

Een haat-liefdeverhouding. Dat is hoe Anke haar band met Turnhout omschrijft. Aan de ene kant is er iets dat haar altijd weer in de armen van de stad doet belanden. Anderzijds heeft ze geen echt thuisgevoel en mist ze verbinding.

Dat is iets wat haar niet vreemd is. Ook als kind was Anke al met een zoektocht bezig en was het niet altijd eenvoudig om helemaal zichzelf te zijn. Op haar twaalfde ruilde ze de school in Arendonk in voor het Turnhoutse Atheneum en dat deed haar goed. ‘Turnhout heeft me al vaak ondersteund om mezelf terug te vinden. Ook al voel ik me hier nog altijd niet honderd procent thuis, ik ben de stad wel dankbaar voor wat ik ontvang.’

Echte verbinding

Ik ben iemand die van echte verbinding met mensen houdt. Praten over koetjes of kalfjes geeft me geen voldoening. Ik wil conversaties hebben waarvan ik vleugels krijg en die mijn hart sneller doen kloppen. Tot nu toe heb ik dat nog niet vaak gevonden in Turnhout. Ik heb het al wel geprobeerd, maar het blijft toch moeilijk. Soms lijkt het alsof ik niet helemaal mezelf durf te zijn hier. Dan merk ik ook dat ik bang ben voor het oordeel van mensen, terwijl ik dat op andere plekken niet heb. In mijn werk als spiritueel raadgever ontmoet ik wel vaak gelijkgestemden waarmee ik op dezelfde golflengte zit en dat doet deugd. Maar een professionele context blijft toch anders dan mensen in spontaniteit, zonder kaders, te ontmoeten.

Innerlijk werk

Mijn man en ik zijn verliefd geworden op het prachtige huis waarin we wonen aan de Steenweg op Mol. We zijn hier in de buurt opgegroeid en na een tussenstop in onze studentenstad Antwerpen dachten we dat we hier meer rust zouden ervaren, maar dat is niet zo. Waar je in Berchem een soort van gezellig gezoem op de achtergrond hoort, valt hier op onze steenweg elk geluid dubbel en dik op. Ik ben hoogsensitief en daardoor komt alles harder en luider binnen. Ik ben iemand die vaak naar binnen keert. Die dingen in vraag stelt en kritisch durft te zijn. Zeker ook naar mezelf. Door dat innerlijke werk realiseer ik me zeer goed dat ik zelf een overtuiging heb die maakt dat ik vaak aan de zijlijn blijf staan in Turnhout. Diep in mij klinkt er al heel lang een stemmetje dat me influistert dat ‘mensen zoals ik hier niet thuishoren’. Ik ben benieuwd waar en wanneer ik mij ergens helemaal op mijn gemak zal voelen, zodat ik gewoon mezelf kan zijn.